Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Repertorio informatizzato delle fonti documentarie e letterarie della Sardegna

Repertorio informatizzato delle fonti documentarie e letterarie della Sardegna

Secolo XII – XXXIX

Costantino II, giudice di Cagliari, conferma la donazione di quattro corti già fatta da suo padre Mariano alla chiesa maggiore di S. Maria di Pisa.

(1130, 13 febbraio).

Dagli archivi della Chiesa Primaziale di Pisa.

In nomine Domini amen. Carta ad memoriam habendam vel retinendam, qualiter factum est in Curia Calaritani archiepiscopi. Ego Gostantinus dei gratia judex Calaritanorum pro amore Dei, et pro remedio anime mee et genitoris mei, et pro amore et precu bonorum hominum pisanorum, volo instituo, ut illas curtes, quas pater meus Marianus donavit pisane ecclesie sancte Marie (1), habere firmam et stabilem in perpetuum, cum voluntate et precu omnium fratrum meorum, videlicet Durbini donnicellus avunculus meus, et donnicellus Serchi curator Campitani, et Arsocco de Lacco, et Arsocco de Rovo. Et si forsitan evenerit, quod absit, quod inde aliquid furatum fuerit, et furta inventa fuerint, volumus ut furta parientur sicuti ad regnum pariantur. Hoc factum est in presentia supradictorum Durbini, et Serchi, et Arsocco. Et in testimonio, Gostantini de Gonale, et Arsocco de Rovo, et Torchitori de Tholi, et Arsocco de Lacco curator de Gippi, et Gostantini fratri ejus, et Petri de Serra, et Serchi de Suli. Et in testimonio, Gerardi Gaitano, et Vernani filius Petri, et Gerardi quondam Pandulfi, et Alberti quondam Tebaldi, et Sambri et Raineri quondam Friderici, et Ugonis et Petri germani quondam Gerardi, et Cassini, et aliorum bonorum hominum Sardos et Pisanos quamplures. Anno dominice incarnationis millesimo centesimo trigesimo, idus februarii, indictione octava. – Lambertus rector et Gubernator predicte curtis, et erat operarius predicte ecclesie Sancte Marie, ibi fuit similiter.

NOTE

(1) Cioè le quattro corti, che il di lui padre Mariano (Torchitorio II) avea donato nel 1108 (stil. pis.) alla chiesa maggiore di s. Maria di Pisa (Ved. sopr. Dipl. N°VI). Di Costantino II di Cagliari, cui appartiene il presente diploma, si fa menzione in una formola di giuramento del 1165 da prestarsi dai Consoli della repubblica Pisana. In detta formola si legge: Nullorum namque Sardinae judicum, eorumve filiorum aut uxorum vel fratrum, sum vel ero fidelis vel vassallus aut donicaliensis toto tempore mei Consulatus; nec alicui praedictorum speciali sacramento vel pactione teneor, nec a morte Costantini judicis Callaritani, aliquam pecuniam donationis causa, ultra valens XX solidorum a praedictis, vel aliis pro eis suscepi; vel mihi dari, vel alii pro me, secundum meam consientiam promissum est; nec toto tempore mei consulatus suscipiam, vel postea, ex praecedenti pactione.